Na hersteld te zijn van haar rugblessure reed Ellen vandaag de eerste wereldbekerwedstrijd van het seizoen: de Ronde van Drenthe. Ze reed vooraan over de kasseienstroken, was een tijdje met Brennauer ontsnapt en sprintte (zonder dat het de bedoeling was) naar de derde plaats. Lees hier het verhaal van Ellen.
Reactie van Ellen Het was niet ons plan dat ik me zou mengen in de sprint. Maar het was een hele lange en lastige sprint. Ik was de sprint aan het voorbereiden voor Lizzie en helaas verloren we elkaar. Ik ben blijven rijden en toen ik Lizzie in de laatste meters niet zag, perste ik er nog net wat extra uit waardoor ik derde werd. Het is een podiumplaats waar ik wel tevreden mee ben, maar het is zonde om hier niet te winnen.
In de afgelopen wedstrijden hebben we bewezen dat Boels-Dolmans een heel sterk team is en dat wilden we hier ook weer laten. Dat wist de rest ook, want iedereen keek vandaag naar ons team en wachtten allemaal totdat wij wat gingen doen. We hadden het plan om niet meteen vanaf het begin aan te vallen. Niemand anders had enige andere plannen leek het, haha. Het was dan ook heel lang een gesloten koers. Op de keien gebeurde er weinig en in de wind gebeurde er ook weinig. Uiteindelijk zorgde ons team op de VAM berg voor een schifting en daarna ook op de smalle weggetjes. Er bleven zo'n 15 rensters over en dan is het ook een beetje gokken en kijken wie er een demarrage plaatst en wie er in de kopgroep zit. We hadden met Chantal in de kopgroep lange tijd een goede positie, maar de samenwerking bleek niet goed. We wilden de finale graag hard maken en dat hebben we denk ik wel gedaan. Hoewel we de koers goed onder controle hadden is het moeilijk om alles te controleren. Uiteindelijk kwam er een grote groep terug met veel snelle meiden. Dat was voor ons niet ideaal. Natuurlijk is het een zware koers voor iedereen geweest, maar het liefst hadden we met minder naar de finish gereden. Omdat Lizzie al een paar massasprints heeft gewonnen en dus een goede kans maakte, probeerden we de sprint voor haar aan te trekken. Helaas kon ze hier vandaag niet winnen.
Persoonlijk was ik tevreden over mijn niveau na een lastige week waarin ik veel rust heb gehouden en weinig op de fiets heb kunnen zitten. Gelukkig herstel ik snel van mijn rugblessure en kan ik nu weer gaan trainen richting de volgende wereldbekerkoers: De trofeo Binda in Italiƫ op 29 maart.